پرسش و پاسخ

هیپنوتیزم، نه‌تنها پدیده‌ای جادویی یا اسرارآمیز نیست بلکه شیوه‌ای کاملاً طبیعی است که طی آن فرد با بهره‌گیریِ بیشتر از توانایی‌های خویش بر افکار، احساسات، هیجانات و رفتارهای خود کنترل بهتری می‌یابد. بنابر این باید بدانیم که هیپنوتیزم، ارتباطی به ماوراءالطبیعه و یا نیروهای فوق‌بشری ندارد بلکه قابلیتی است که از آغاز خلقت، ذهن توانمند بشر به آن مجهز بوده است.

در نیمه‌ی دوم قرن هجدهم میلادی یک پزشک اطریشی به نام فرانتز آنتون مِسمِر از هیپنوز به‌طور وسیعی برای مداوای بیماران استفاده کرد. البته در آن زمان واژه‌ی هیپنوز یا هیپنوتیزم وجود نداشت و این واژه بعدها توسط یک چشم‌پزشک به نام جیمز برِید وضع شد. اگرچه مسمر درمانگر ماهری بود ولی به‌دلیل دانش محدود علوم اعصاب در آن زمان، از ماهیت علمی هیپنوتیزم بی‌اطلاع بود. مسمر هیپنوز را جریانی از انرژی مغناطیسی می‌دانست که از سوی درمانگر به سوژه منتقل می‌گردد و تصور می‌کرد هیپنوتیزم به شخص تحمیل می‌شود. درحالی‌که امروزه می‌دانیم هيپنوتیزم عبارت است از فعال شدن ظرفيت و توانایی درونی سوژه برای تجربه‌ی يك وضعیت توجه متمركز. بنابراین نقش درمانگر فراهم نمودن فرصتی است كه طی آن سوژه بتواند با هدایت وی، ظرفيت هيپنوتيزمی خود را كشف و فعال سازد. به‌عبارت دیگر هر تجربه‌ی هیپنوتیزمی، نوعی خودهیپنوتیزم است که سوژه آن را با هدایت هیپنوتیزور تجربه می‌کند.